Podzwonne dla dzwonów

Zapewne od najdawniejszych czasów na wieży znajdował się przynajmniej jeden dzwon, który oznajmiał, czy to zamykanie na noc bram miejskich, czy też sygnalizował zagrożenie dla miasta i jego mieszkańców. Później bito w dzwony nie tylko dla oznaczenia upływającego czasu, ale przy rożnych specjalnych okazjach. Pierwsza znana informacja o dzwonach na wieży, która zachowała się w źródłach, pochodzi z 1528 roku, kiedy przy opisie pożaru wieży, uwzględniony został również fakt, że zniszczeniu uległ dzwon zegarowy. Nie wiadomo dokładnie, od kiedy na wieży wisiały dwa dzwony. Być może miało to miejsce już w XVI wieku. Faktem jest jednak, że po pożarze w 1716 roku na odremontowanej rok później wieży zawieszono nowy duży dzwon zegarowy (21 lipca) i mały dzwon obwieszczający zamykanie bram, który ocalał z pożaru. Oba te dzwony uległy zniszczeniu już pół wieku później, kiedy austriacki pocisk trafił w wieżę podczas wojny siedmioletniej. Nowe dzwony, podczas remontu wieży w 1765 roku, odlał w Legnicy ludwisarz Johann Gescheidt. Oba posiadały napisy „GOS MICH JOHANN GESCHEIDT ANNO 1765”.

Zarówno duży dzwon godzinowy, jak i mniejszy – kwadransowy ocalały z katastrofy zawalenia się wieży i zostały zabezpieczone w Muzeum Dawnego Kupiectwa. Na jednym z zachowanych zdjęć wykonanych tuż po katastrofie widać, że duży dzwon (a prawdopodobnie i mały) nie oderwały się od konstrukcji hełmu i razem z nim runęły na ziemię. Ich ponowny montaż uniemożliwiło jednak uszkodzenie zawiesi i zmieniona funkcjonalność nowej wieży ratuszowej.

Źródło: Marek Furmankiewicz - „Historia i plany odbudowy wieży ratuszowej”, „Rocznik Świdnicki 1998”, Heinrich Schubert „Szkice z historii miasta Świdnicy”, ikonografia udostępniona przez Mariusza Barcickiego.